القارئ سمير حافظ النواجى يكتب لأنك صديقى

صاحبك اللى يخذلك وقت الضيق أوعى تزعل منه ... أوعى تغضب إوعى تـعـتب ... أوعى تقـفش يوم عليه ... و أوعى تقـوله إزاى و ليه ... مش دهـ يبقى برضه صاحبك ؟!! ... و لــ تسيبه للشيطان يضحك عليه ؟ ... إطوى صفحته ... و إنسى مش عشان خاطر عيونه ... ولا جمال خـطـوة رجليه ... إنسى عمايله ، وسيبك م اللى قايله ... بكــره يلاقى الفـِكر جايله ... و الهموم تركب عليه ... ................................. أيوهـ سيبك و كَبر دماغك ... و إن كنت هـتقول عنه دراعك ... أو تـقـول فـى لـحــظـه بـاعــك ... هــو فى الأخــر نـصـيـبـك ... و أنت فى الهم شريك ... لو تدور راح تلاقى العيب دهـ عيبك ... عشان دا صاحبك و من نصيبك ... و يبقى أنت فى الـهم شـريك ... فى النهايه عايز أقولك كلمه ليك ... لــو هـتـبـعـد حــد عـَـنـك ... لأجـل مرهــ مش راضيك ... يبقى عـن قريب يا صاحبى ... مش هـتلاقى حــد يقـولك ... ..... ( الصباح ده منى ليك ) .....