القارئة هـــدى تـــرك تكتب: أنا هاخد قرار

أنا هاخد قرار كفايه سكوت وانتظار قلبى فى حيرة ونار عيشتى معاك مرار مش هقبل اعتذار بقولها وبأصرار انا هاخد قرار انت مش عنترة ولا كلامك شعر يتقرا كلامك من البدايه كان حلو معايا دلوقت مش صافى ولا خارج من قلب دافى كلامك اصبح كله وجع وصبرت عليك ياجدع لما اشكى واقول تعمل كل البدع وشاطر فى رسم الخدع وكل ما أعتبك فى عتابى تقصر وفاكرنى فى مجاديفك بكسر وانا من كتر اهمالك بتأثر حججك بتكتر يوم والتانى ومبرراتك مالهاش اى معانى دايما حاضر بيها وجاهزة وكل حاجه ليها عندك مغزى انا هاخد قرار كفايه سكوت وانتظار انا فين من الحياة اللى انت فيها حاجه مركونه ولا مشاعر مخفونه واحسايس مدفونه انا مش حسبه تايهه من حساباتك ولا حدوته فى سطور رواياتك تبعد وتقرب منها عشان راغباتك انا مش ساعه من اوقاتك كنت عايزة ابقى كل حياتك انا هاخد قرار كفاية سكوت وانتظار ليك خصوصيه بعيد عنى وبتخبى فى تلفونك منى وكنت صابره عليك مع انى حبى ليك معشمنى انك ترجع متهملنى وتبقى سندى وضلى كنت منتظرة منك تبقى حاجه حلوة تفضل معايا ومتعكرش حياتنا بعيوب انت فاكرها مزايا وتصفى نيتك معايا كنت هتلاقينى الدفء والحنان والحضن اللى كله امان اللى حولته وبدون كلام الى اسى ولوم وجرح فى قلبى مكنش له لزوم تجرح وتهمل وتبعد وتخون ومقدرتش تحافظ على حبى ليك وتصون انا مش هفضل ليك طير بجناح مكسور ولا هقبل اعيش معاك فى قصور وانا قلبى مش فرحان ولامسرور انا هاخد قرار كفاية سكوت وانتظار