مصطفى فرغلى يكتب .. مات العزيز

أحمد البوخى.. مات عزيز هو راجل من زمان الطيبين هو واحد بس عزوة هو أمى بس قدوة هو عمى هو خالى هو ضهرى رأس مالى راح يواسى الميتين واسى أمى .. واسى عمى ..... راجل جدع من غير ما تطلب يخدمك يجيب بإيده يشربك ويأكلك ضيوفه مبيبقوش ضيوف فى بيته يتمنع الكسوف أنا مثلا .. عمرى ما حسيت بغربة جوه بيته ديما كنت أحس قُربُه كنت لما أزعل أروحله ألقى فى كلامه الأمان ممكن يكون قاسى ساعات بس كانت قسوته منبع حنان ..... راجل عجيب تدخل فى بيته يهرب الخوف اللى كان من هيبته ساكن فى قلبك أصلك تهابه من مجرد طلعته يمكن تكون متعرفوش تقعد معاه ميحسسكش إنك غريب تفتكر إنك فى بيتك .. إنك قريب ....... رجل كريم طبعه كده يحب الكرم أنت كبير أنت غريب أنت صغير أنت نسيب فى بيته لازم تتكرم ........ راجل حلال دور على البركة تلاقيها فى منزله دور عليها فى صحته دور عليها فى الولد دور عليها فى زوجته .......... راجل حنون كل الجيران حابة يكون قاعد ما بينهم عمره ما جه على حد منهم مات العزيز راح عند رب العالمين وهيكرمه لأن ربك بعباده رؤوف رحيم