عصام دويدار يكتب: يوم الفراق

شفت ف عنيها دموع وأنا كنت مش فاهم بسألها إيه الموضوع قالت لى نتفارق لبست توب موجوع والكبر غمانى ساعتها قلت أغور هى اللى عايزانى ومادمت مش مسئول ولا الفراق حالى يبقى نطفى النور وبكرا هتنسانى كل السنين قدامى بيمروا جبت الشريط من أوله وسرحت هو أحنا زى كتير فى الحب بيضلوا ولا حنا كنا اتنين وأنا اللى بديت وجرحت فتحت عينى لقيتها قدامى غمضت عينى لقيتها فى خيالى نفس الملامح والكلام مقلوب كنا ساعات نزعل ونتخانق لكن ما بينا ماكنش فى مغلوب ليه هى دلوقتى بتقول لى نتفارق رغم أن بينا 500 مكتوب إن موتنا حتى لابد نتقابل أجمل ما فينا مجمعانا قلوب طب إيه لزوم الدمع فى فراقى؟ هى اللى قالت ولا أنا اللى بديت مشيت ساعتها وكنت مش فاهم هى حقيقى ولا أنا أتجنيت حكاية خلصت من سنين فاتت بكتب وخايف ليها أكون حنيت