أحمد الغرباوى يكتب: عارف إنى غير ممتع فى حبى!

عارف إنى غير ممتع فى حبى..! زىّ اللطمة اللى من شدة خوفى..

بتولّع خدّ إبنى..! وزىّ الشخطة اللى من روحى..

بتترج ليها بنتى..! تكسر مرايتها وعَ الحب اللى واقف جنبى..

وفى يدى مستنى..

تِسبق فرحتها.. وعليا تجرى ..! ،،،،،، عارف إنى غير ممتع فى حبى..! زىّ الضمة اللى فى دفا حضنى..

تلومنى.. تعاتبنى ليه.. يا حبيبى فى لحمك عاوز تدفنّى..! وبحرار روحك ترمّدنى..! ولمّا ألاقيك تهجرنى..! ونسيت رعبى اللى فى ألف عام متلجنى..! ،،،،،، عارف إنى غير ممتع فى حبى..! نقطة من رضابك وأمسحها بــ بصبعى..

وأقلب بيها لمون كوبى..

فيسكر عشق روحى..

وينتشى روقان حبى..! ،،،،، عارف إنى غير ممتع فى حبى..! زىّ البوسة اللى بيحلم بيها خدى..

ومن سنين متجمدة على شفايفى..

وما كنّا يوم واحد ولا حتى اتنين فِ ضلى..! ،،،،، عارف إنى غير ممتع فى حبى..! جواد جامح غيرتى..

بحوافره يضرب نهر عشقى..

ولايتصور آخر ياخدك منى..

غرقى فى يم حبى..

واللا آخر واقف على شطى..! ،،،،،، عارف إنى غير ممتع فى حبى..! زىّ الملح الزايد فى الأكل اللى بحبه عُمرى..! تلفّ وتدور ورايا وعن تزيين حضنى تعطّــلنى..

قط وفار بهوايا فرحان فى لهوى..! وتقولّى: دا مُنايا جنة وتنام راسك على حجرى..! ،،،،،، عارف إنى غير ممتع فى حبى..! زىّ رواحك دايماً فِ النوم بدرى..

ومجىء بجوارك يفرد وسادة من سهدى..

ويعصر سواد ضفيرك دمعى..

فأغمس قلمى وينحت الصمت نشوة وجدى..! واستغفر ربى..

على لوم قلبى لليل يلصّ صحوك من قربى..! رغم إنى حارس على ضفاف همسى..! ،،،،، عارف إنى غير ممتع فى حبى..! زىّ ما نفخت حبات الرمل من وجهى..

ونضف الزغب النابت فى ذقنى..

وأدمنت شرايينى و أوردتى..

نَفَسك.. وعليل فمك سيولة فى دمى..! ،،،،، عارف إنى غير ممتع فى حبى..! يا حبيبى..

مُرّ فى حلال ربى..

ولا خمر يسكرنى وفى عشق يهبنى أعصى..! وحدك .. حبيبى وحدك بالجنة حبى أبغى..! ربى.. ممكن حبيبى فى الجنة يزورنى..؟ ممكن لمّا يشوف سموّ فِ الهوى رفعنى..

يعرف قلبه قدّ إيه..؟ قدّ إيه عَ الأرض خسرنى..؟ و.. و يخسرنى..؟